Τη διαφθορά και τον εκμαυλισμό του πολιτικού συστήματος δεν την διδάξαμε εμείς στο παγκόσμιο στερέωμα. Μας διδάχθηκε από την ίδρυση κιόλας του ελληνικού κράτους από τους καλοθελητές κερδοσκόπους συμμάχους μας. Βέβαια, βοήθησαν διαχρονικά και οι δικοί μας «εθνοπατέρες».
Λίγες φορές στην ιστορία ενός κράτους, ένας πολιτικός αρχηγός παραδέχεται διεθνώς – κ ας λένε κάποιοι σεμνότυφοι ότι ξεβρακώνεται – ότι, κύριοι από την πλευρά μας έχουμε σφάλει διαχρονικά στην δημιουργία αυτού του αδηφάγου χρέους λόγω διαφθοράς, λόγω πελατειακών σχέσεων, λόγω του ότι στραβά αρμενίζαμε τόσα χρόνια… Δεν αποκομίζει όμως ισάξια παραδοχή των λαθών των συμμάχων μας. Ουδείς ευρωπαίος αξιωματούχος έχει παραδεχθεί ότι η ευρωπαϊκή οικογένεια φέρει πολιτική ευθύνη για τον ειδεχθή τρόπο με τον οποίο φτάνει η Ελλάς – αλλά και σύντομα και οι άλλες χώρες του Νότου - να πληρώνει πιο ακριβά από ποτέ τις αμαρτίες των ευεργετών συμμάχων της…
Η Ευρώπη περιορίστηκε στο καρότο - μαστίγιο με την Ελλάδα για όσο οι ΗΠΑ κρατούσε την ατζέντα της φυλαγμένη. Όταν οι ΗΠΑ ξεπρόβαλλαν, τα spreads έπεσαν. Η Ελλάδα επανήλθε στη θύμηση όλων των πληθωρικών φιλελλήνων ευρωπαίων συμμάχων μας με την παροχή έκτακτης οικονομικής βοήθειας. Αυτή δεν είναι αλληλεγγύη αλλά τυχοδιωκτισμός. Είναι καιρός, λοιπόν, να κάνει η ευρωπαϊκή «οικογένεια» την αυτοκριτική της. Τα δικά σας, δικά σας και τα δικά μας και πάλι δικά σας;
Τι να τα κάνουμε τα γερμανικά ευρώ; Εξάλλου η πορεία τους οδηγεί πίσω στις γερμανικές τράπεζες και πολυεθνικές… Ας επιστρέψουμε στη δραχμούλα μας, τουλάχιστον μπορούμε να την κόψουμε και να την ράψουμε στα μέτρα μας. Και η ευθύνη για οποιαδήποτε αποτυχία δική μας. Εξάλλου διαχρονικά το βάρος των ανέντιμων συναλλαγών κεφαλαίου που διόγκωνε το αδηφάγο χρέος μας έπεφτε πάντα στις πλάτες του λαού.
Λίγες φορές στην ιστορία ενός κράτους, ένας πολιτικός αρχηγός παραδέχεται διεθνώς – κ ας λένε κάποιοι σεμνότυφοι ότι ξεβρακώνεται – ότι, κύριοι από την πλευρά μας έχουμε σφάλει διαχρονικά στην δημιουργία αυτού του αδηφάγου χρέους λόγω διαφθοράς, λόγω πελατειακών σχέσεων, λόγω του ότι στραβά αρμενίζαμε τόσα χρόνια… Δεν αποκομίζει όμως ισάξια παραδοχή των λαθών των συμμάχων μας. Ουδείς ευρωπαίος αξιωματούχος έχει παραδεχθεί ότι η ευρωπαϊκή οικογένεια φέρει πολιτική ευθύνη για τον ειδεχθή τρόπο με τον οποίο φτάνει η Ελλάς – αλλά και σύντομα και οι άλλες χώρες του Νότου - να πληρώνει πιο ακριβά από ποτέ τις αμαρτίες των ευεργετών συμμάχων της…Για το αμυντικό αλισβερίσι που πέφτει στις πλάτες του Ελληνικού λαού – και του τουρκικού αναλόγως – για τον δήθεν ελληνοτουρκικό πόλεμο, τον οποίο πραγματικά ουδείς αισθάνεται. Μεγαλύτερη απειλή αισθάνεται ο ελληνικός λαός από τις αυστηρές δηλώσεις κοινοτικών επιτρόπων και αρχηγών κρατών μελών της ΕΕ που έχουν αφήσει να καλλιεργηθεί διεθνώς ένα εχθρικό κλίμα απέναντι στην Ελλάδα…
Για τις μονεταριστικές πολιτικές της ευρωπαϊκής «δήθεν» οικογένειας που ευνοείται από την κρίση στο Νότο καθώς στοχεύει στην υποτίμηση του ευρώ έτσι ώστε να κάνει πιο ελκυστικά τα γερμανικά και γαλλικά προϊόντα και να αυξηθούν οι εξαγωγές τους…
Για το κερδοσκοπικό παιχνίδι της Γερμανίας η οποία ενισχύει την ελκυστικότητα των ομολόγων της έναντι των άλλων χωρών συμμάχων της και εν μέσω κρίσης (!!) μειώνει το κόστος δανεισμού της και τονώνει την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών της…
Για τη μισθολογική πολιτική που επιβάλλουν στις χώρες του Νότου για να μη μεγαλώσει το χάσμα ανταγωνιστικότητας έναντι της Γερμανίας καθώς εργοδότες και γερμανικά συνδικάτα έχουν ήδη συμφωνήσει σε χαμηλές μισθολογικές αυξήσεις. Ξέρουν ότι τα μέτρα που ζητούν από την Ελλάδα οδηγούν σε μείωση της αγοραστικής δύναμης, αύξηση της ανεργίας και εν γένει στραγγαλισμό της οικονομίας.Έλληνας πολιτικός σχολίασε ευστόχως ότι «η ποιότητα ηγεσίας σήμερα στην Ένωση είναι πολύ φτωχή». Το έλλειμμα πολιτικής ευθύνης αποδεικνύεται ως το πραγματικό πρόβλημα της σύγχρονης Ευρώπης. Το κύρος του ευρωπαϊκού πολιτικού μορφώματος αμαυρώνεται πολύ περισσότερο από την κωλυσιεργία λήψης αποφάσεων πολιτικής στήριξης σε χώρες που βάλλονται από τη διεθνή κερδοσκοπία παρά από τα συνήθη φαινόμενα διαφθοράς και αναξιοπιστίας σε μια χώρα μέλος της ένωσης. Αποδεικνύεται πραγματικά ποιο είναι το σύγχρονο πρόσωπο της Ευρώπης, μια νομεκλατούρα νταβατζήδων που προστατεύει τραπεζίτες κερδοσκόπους και πολυεθνικές.
Η Ευρώπη περιορίστηκε στο καρότο - μαστίγιο με την Ελλάδα για όσο οι ΗΠΑ κρατούσε την ατζέντα της φυλαγμένη. Όταν οι ΗΠΑ ξεπρόβαλλαν, τα spreads έπεσαν. Η Ελλάδα επανήλθε στη θύμηση όλων των πληθωρικών φιλελλήνων ευρωπαίων συμμάχων μας με την παροχή έκτακτης οικονομικής βοήθειας. Αυτή δεν είναι αλληλεγγύη αλλά τυχοδιωκτισμός. Είναι καιρός, λοιπόν, να κάνει η ευρωπαϊκή «οικογένεια» την αυτοκριτική της. Τα δικά σας, δικά σας και τα δικά μας και πάλι δικά σας;
Τι να τα κάνουμε τα γερμανικά ευρώ; Εξάλλου η πορεία τους οδηγεί πίσω στις γερμανικές τράπεζες και πολυεθνικές… Ας επιστρέψουμε στη δραχμούλα μας, τουλάχιστον μπορούμε να την κόψουμε και να την ράψουμε στα μέτρα μας. Και η ευθύνη για οποιαδήποτε αποτυχία δική μας. Εξάλλου διαχρονικά το βάρος των ανέντιμων συναλλαγών κεφαλαίου που διόγκωνε το αδηφάγο χρέος μας έπεφτε πάντα στις πλάτες του λαού.