Είπες ότι θα πλήρωνες τις συνέπειες. Όσος αγώνας, τόσες ψευδουποσχέσεις. Δε βλέπω αλήθεια σ'αυτά που έχεις υποσχεθεί. Δε βλέπω ελπίδα στον τσακισμένο αγώνα σου. Έχουν ήδη χαθεί τόσα πολλά. Εσύ είσαι ο εχθρός μου. Ο φόβος μου. Ο φόβος μας.
Όλη μου η ζωή ξοδεύεται. Δεν είναι δα και τόσο μεγάλη. Αυτό που βλέπω μόνο είναι τα κουρασμένα μάτια μου. Δεν υπάρχει ζωή πίσω από αυτά. Είναι το ύφος που παλεύω να αποβάλλω. Και θα συνεχίσω για πολλά χρόνια ακόμα. Το'χω σιχαθεί. Όλοι μας.
Ο χρόνος προκαλεί την αντοχή μου. Μίσος τριγύρω μου. Όλα θυμίζουν τραγωδία. Ότι κι αν προσπαθώ, οδηγεί σε περισσότερη μιζέρια. Είμαι αλλά δε νιώθω ζωντανός. Είμαστε.
Είναι πλέον αργά να καταλάβω το γιατί. Έχω χάσει. Κρατιέμαι δίχως δύναμη. Προσποιούμαι ότι είναι μόνο ένα σόου. Βγαίνει όμως πάλι λάθος. Δε μπορώ να το εξηγήσω. Έτσι φαίνεται. Μαζί του βγαίνουμε κι όλοι εμείς.
Τα σοφά τα λόγια δεν έχουν νόημα πια. Είναι φαντασία. Θρησκεία. Ευφάνταστοι μύθοι. Προκαλούν αγωνία. Λήθη. Δεν υπάρχει άλλη δικαιολογία. Σιώπησε και πάρε την ευθύνη πριν είναι πιο αργά.
Ίσως απλά χρειαστείς μόνο λίγες ειλικρινείς λέξεις για να γιατρευτείς. Σκέψου πως είμαστε όλοι το ίδιο. Ένα σώμα, μια αναπνοή, ένας σκοπός. Το ίδιο παιχνίδι στο οποίο όλοι χάνουμε στο τέλος. Μίλα κι άφησε την ψυχή αυτή ελεύθερη πριν είναι πια αργά.
Προσευχήσου για εκείνη τη μέρα που θα έχεις αφήσει πίσω το σκοτάδι. Προσευχήσου για εκείνη τη μέρα που θα περπατάς σε άλλο χώμα. The dream is honesty...
Όλη μου η ζωή ξοδεύεται. Δεν είναι δα και τόσο μεγάλη. Αυτό που βλέπω μόνο είναι τα κουρασμένα μάτια μου. Δεν υπάρχει ζωή πίσω από αυτά. Είναι το ύφος που παλεύω να αποβάλλω. Και θα συνεχίσω για πολλά χρόνια ακόμα. Το'χω σιχαθεί. Όλοι μας.
Ο χρόνος προκαλεί την αντοχή μου. Μίσος τριγύρω μου. Όλα θυμίζουν τραγωδία. Ότι κι αν προσπαθώ, οδηγεί σε περισσότερη μιζέρια. Είμαι αλλά δε νιώθω ζωντανός. Είμαστε.
Είναι πλέον αργά να καταλάβω το γιατί. Έχω χάσει. Κρατιέμαι δίχως δύναμη. Προσποιούμαι ότι είναι μόνο ένα σόου. Βγαίνει όμως πάλι λάθος. Δε μπορώ να το εξηγήσω. Έτσι φαίνεται. Μαζί του βγαίνουμε κι όλοι εμείς.
Τα σοφά τα λόγια δεν έχουν νόημα πια. Είναι φαντασία. Θρησκεία. Ευφάνταστοι μύθοι. Προκαλούν αγωνία. Λήθη. Δεν υπάρχει άλλη δικαιολογία. Σιώπησε και πάρε την ευθύνη πριν είναι πιο αργά.
Ίσως απλά χρειαστείς μόνο λίγες ειλικρινείς λέξεις για να γιατρευτείς. Σκέψου πως είμαστε όλοι το ίδιο. Ένα σώμα, μια αναπνοή, ένας σκοπός. Το ίδιο παιχνίδι στο οποίο όλοι χάνουμε στο τέλος. Μίλα κι άφησε την ψυχή αυτή ελεύθερη πριν είναι πια αργά.
Προσευχήσου για εκείνη τη μέρα που θα έχεις αφήσει πίσω το σκοτάδι. Προσευχήσου για εκείνη τη μέρα που θα περπατάς σε άλλο χώμα. The dream is honesty...
Εμπνευσμένο από στίχους του δίσκου Host (1999) των Paradise Lost.
