Το τοπίο έχει ξεδιαλύνει πια για τους ενδόμυχους στόχους του πολυσυζητημένου σχεδίου επαναπατρισμού της ανταγωνιστικότητας στα εδάφη της οικονομίας μας. Αλήθεια πότε μας ένιωσαν ανταγωνιστικούς για τελευταία φορά στη σύγχρονη ιστορία μας οι αδηφάγοι τεχνοκράτες της παγκόσμιας διακυβέρνησης; Ίσως κάποια χρόνια μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Τώρα πια τα μέτρα γίνονται όλο και πιο δίκαια. Το τσιγκούνικο ασφαλιστικό, το μεσαιωνικό εργασιακό, το εισπρακτικό φορολογικό, το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας (βλ. αποκρατικοποιήσεις), οι άδικες περικοπές κοινωνικών δαπανών (βλ. μισθοί δημοσίων υπαλλήλων) είναι λεφτά που εξοικονομούνται για τους τραπεζίτες που μας κόλλησαν την αρρώστια τους και μας εκβιάζουν μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.
Βέβαια, τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν εκείνες τις άγιες μέρες του περασμένου Πάσχα όταν όλα δόθηκαν γραμμένα από την Τρόικα σε ιερές πλάκες; Όπως διδακτικά μεταφέρει κι ο αρχαίος εβραϊκός μύθος, ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος να δεχθεί τους νέους κανόνες ενώ θα έπρεπε να διαφυλαχθούν κρυφά ως κόρην οφθαλμού και να δίδονταν στον κόσμο ένας - ένας για να βιώσουν έντονα και μαρτυρικά την λυτρωτική τους αξία. Έτσι και έγινε:
Υπό το βάρος του ασφαλιστικού
Σήμερα ο αριθμός των συνταξιούχων στη χώρα αγγίζει τα 2,6 εκατομμύρια. Σύμφωνα με προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εάν δεν υπάρξει ουσιαστική αλλαγή στις δημογραφικές τάσεις, το ποσοστό των πολιτών ηλικίας άνω των 65 ετών θα αυξηθεί από το 18,6% το 2008 στο 31,7% έως το 2060. Η αύξηση του προσδόκιμου ζωής και η μείωση των γεννήσεων έχουν σαν αποτέλεσμα τη γήρανση του πληθυσμού και την αύξηση του αριθμού των ηλικιωμένων ατόμων που δικαιούνται σύνταξη.
Οι κυβερνώντες προειδοποιούν ότι εάν δεν εφαρμοστεί το παρόν ασφαλιστικό, οι δημόσιες δαπάνες για συντάξεις εκτιμάται ότι θα αυξηθούν από 12% του ΑΕΠ σήμερα σε 24% του ΑΕΠ το 2050. Ουδείς αμφισβητεί την εγκυρότητα της πρόβλεψης ούτε τη λογική του νέου ασφαλιστικού το οποίο προσπαθεί να εισαγάγει ένα ενιαίο σύστημα ασφάλισης, την εναρμόνιση των ορίων συνταξιοδότησης στη βάση του προσδόκιμου ζωής, την εγκαθίδρυση ενός ανταποδοτικού σχήματος απονομής της σύνταξης. Και πάλι τα χρήματα είναι λίγα και θα γίνουν ακόμη λιγότερα στο μέλλον καθώς το εργατικό δυναμικό προβλέπεται να μειωθεί κατά περισσότερο από 500.000 άτομα μέχρι και το 2050 ακόμη και αν συνεχιστεί η ροή των μεταναστών σύμφωνα με έρευνα του Kέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών.
Τα ερωτήματα δε θα πρέπει να στρέφονται γύρω από το πότε θα εξισωθούν τα όρια ηλικίας ή πότε θα τεθεί σε ισχύ ο νέος ασφαλιστικός νόμος. Στην πραγματικότητα τέτοιες φιλολογίες ευνοούν μόνο τα μέσα ενημέρωσης που αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη και εξυπηρετούν την ασυνειδησία αυτών που τρέχουν να βγουν πρόωρα στη σύνταξη για να απολαύσουν τα τρέχοντα προνόμια. Δικαιολογημένοι, βέβαια, μόνον εκείνοι που απέδωσαν παχυλές εισφορές σε όλο τον εργασιακό τους βίο, οι οποίοι καλούνται να πληρώσουν ξανά με εισφορές «αλληλεγγύης» 3% με 9% της σύνταξής τους. Αλληλεγγύη και παράλογη δικαιοσύνη σ’ αυτούς που δεν απέδωσαν και συστηματικά έκλεβαν προνόμια από τις επόμενες γενιές, τα παιδιά ενός κατώτερου θεού. Ήμαρτον, αδερφέ μου όπως θα έλεγε και γνωστός αθλητικογράφος.
Το σημαντικότερο ερώτημα εστιάζεται στο αν η Ελλάδα είναι σε θέση να αυξήσει την ανταγωνιστικότητά επενδύοντας σε καινοτομία, είτε εισαγόμενη προσελκύοντας ειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό στα πρότυπα των ισχυρών δυτικών χωρών είτε εγχώρια, για να αλλάξει τον παραγωγικό της ιστό, να αυξήσει τον πλούτο της, τους μισθούς και κατά συνέπεια και τις συντάξεις της. Με τέτοιους μισθούς, ποιος ξένος θα ερχόταν να δουλέψει; Εδώ αδυνατεί να επαναπατρίσει τα ίδια της τα παιδιά από το εξωτερικό. Για τι είδους ανταγωνιστικότητα συζητάει τότε η Τρόικα;
Τώρα πια τα μέτρα γίνονται όλο και πιο δίκαια. Το τσιγκούνικο ασφαλιστικό, το μεσαιωνικό εργασιακό, το εισπρακτικό φορολογικό, το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας (βλ. αποκρατικοποιήσεις), οι άδικες περικοπές κοινωνικών δαπανών (βλ. μισθοί δημοσίων υπαλλήλων) είναι λεφτά που εξοικονομούνται για τους τραπεζίτες που μας κόλλησαν την αρρώστια τους και μας εκβιάζουν μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.
Βέβαια, τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν εκείνες τις άγιες μέρες του περασμένου Πάσχα όταν όλα δόθηκαν γραμμένα από την Τρόικα σε ιερές πλάκες; Όπως διδακτικά μεταφέρει κι ο αρχαίος εβραϊκός μύθος, ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος να δεχθεί τους νέους κανόνες ενώ θα έπρεπε να διαφυλαχθούν κρυφά ως κόρην οφθαλμού και να δίδονταν στον κόσμο ένας - ένας για να βιώσουν έντονα και μαρτυρικά την λυτρωτική τους αξία. Έτσι και έγινε:
- Το επίδομα ανεργίας μετατρέπεται σε επιταγή εργασίας για τον εργοδότη προκειμένου να μην κάνει απολύσεις
- Καθιερώνεται σύμβαση μαθητείας με αμοιβή στο 70% του κατώτατου ημερομισθίου
- Ο κατώτατος μισθός των νέων που εισέρχονται στην αγορά εργασίας για πρώτη φορά καθορίζεται στο 80% με 85% του κατώτατου μισθού,
- Αυξάνει το όριο απολύσεων
- Μειώνεται δραστικά ο χρόνος προειδοποίησης του εργοδότη για καταγγελία σύμβασης από 24 μήνες σε τέσσερις το ανώτερο,
- Η αποζημίωση μειώνεται κατά το ήμισυ με την καταβολή σε διμηνιαίες δόσεις.
Υπό το βάρος του ασφαλιστικού
Σήμερα ο αριθμός των συνταξιούχων στη χώρα αγγίζει τα 2,6 εκατομμύρια. Σύμφωνα με προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εάν δεν υπάρξει ουσιαστική αλλαγή στις δημογραφικές τάσεις, το ποσοστό των πολιτών ηλικίας άνω των 65 ετών θα αυξηθεί από το 18,6% το 2008 στο 31,7% έως το 2060. Η αύξηση του προσδόκιμου ζωής και η μείωση των γεννήσεων έχουν σαν αποτέλεσμα τη γήρανση του πληθυσμού και την αύξηση του αριθμού των ηλικιωμένων ατόμων που δικαιούνται σύνταξη.
Οι κυβερνώντες προειδοποιούν ότι εάν δεν εφαρμοστεί το παρόν ασφαλιστικό, οι δημόσιες δαπάνες για συντάξεις εκτιμάται ότι θα αυξηθούν από 12% του ΑΕΠ σήμερα σε 24% του ΑΕΠ το 2050. Ουδείς αμφισβητεί την εγκυρότητα της πρόβλεψης ούτε τη λογική του νέου ασφαλιστικού το οποίο προσπαθεί να εισαγάγει ένα ενιαίο σύστημα ασφάλισης, την εναρμόνιση των ορίων συνταξιοδότησης στη βάση του προσδόκιμου ζωής, την εγκαθίδρυση ενός ανταποδοτικού σχήματος απονομής της σύνταξης. Και πάλι τα χρήματα είναι λίγα και θα γίνουν ακόμη λιγότερα στο μέλλον καθώς το εργατικό δυναμικό προβλέπεται να μειωθεί κατά περισσότερο από 500.000 άτομα μέχρι και το 2050 ακόμη και αν συνεχιστεί η ροή των μεταναστών σύμφωνα με έρευνα του Kέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών.
Τα ερωτήματα δε θα πρέπει να στρέφονται γύρω από το πότε θα εξισωθούν τα όρια ηλικίας ή πότε θα τεθεί σε ισχύ ο νέος ασφαλιστικός νόμος. Στην πραγματικότητα τέτοιες φιλολογίες ευνοούν μόνο τα μέσα ενημέρωσης που αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη και εξυπηρετούν την ασυνειδησία αυτών που τρέχουν να βγουν πρόωρα στη σύνταξη για να απολαύσουν τα τρέχοντα προνόμια. Δικαιολογημένοι, βέβαια, μόνον εκείνοι που απέδωσαν παχυλές εισφορές σε όλο τον εργασιακό τους βίο, οι οποίοι καλούνται να πληρώσουν ξανά με εισφορές «αλληλεγγύης» 3% με 9% της σύνταξής τους. Αλληλεγγύη και παράλογη δικαιοσύνη σ’ αυτούς που δεν απέδωσαν και συστηματικά έκλεβαν προνόμια από τις επόμενες γενιές, τα παιδιά ενός κατώτερου θεού. Ήμαρτον, αδερφέ μου όπως θα έλεγε και γνωστός αθλητικογράφος.
Το σημαντικότερο ερώτημα εστιάζεται στο αν η Ελλάδα είναι σε θέση να αυξήσει την ανταγωνιστικότητά επενδύοντας σε καινοτομία, είτε εισαγόμενη προσελκύοντας ειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό στα πρότυπα των ισχυρών δυτικών χωρών είτε εγχώρια, για να αλλάξει τον παραγωγικό της ιστό, να αυξήσει τον πλούτο της, τους μισθούς και κατά συνέπεια και τις συντάξεις της. Με τέτοιους μισθούς, ποιος ξένος θα ερχόταν να δουλέψει; Εδώ αδυνατεί να επαναπατρίσει τα ίδια της τα παιδιά από το εξωτερικό. Για τι είδους ανταγωνιστικότητα συζητάει τότε η Τρόικα;
