Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Το Αν... του κάθε νέου χρόνου


Αν όσ'απόχτησες μπορείς σ'ένα σωρό μαζί να τα μαζέψεις και δίχως φόβο μονομιάς κορώνα ή γράμματα όλα να τα παίξεις και να τα χάσεις

Κι απ'αρχής ατράνταχτος να ξεκινήσεις πάλι και να μη βγάλεις και μιλιά ποτέ γι αυτό τον ξαφνικό χαμό σου

Αν νεύρα και καρδιά μπορείς και σπλάχνα και μυαλό και όλα να τα σφίξεις να δουλέψουν ξαναρχής κι ας είναι από πολύ καιρό σωσμένα

Και να κρατιέσαι πάντα ορθός όταν δεν σου'χει τίποτα απομείνει, παρά μονάχα η θέληση κράζοντας σε αυτά "Βαστάτε"

Ρ. Κίπλινγκ, 1895


Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

Την 3η του Σεπτέμβρη μην ξεχνάς!

Μήπως δε σε ξαναβρήκα στους μπαξέδες (της πλ. Συντάγματος) την (επανάσταση της) 3η του Σεπτέμβρη να περνάς; Να φωνάζεις, να απαιτείς, να συζητάς, να μοιράζεσαι, να σχεδιάζεις, να ετοιμάζεις τι; Αποκαμωμένος από τη σκληρή δουλειά, το περισσότερο που κατάφερες ήταν "την τσικουδιά στους καφενέδες / τα παλικάρια να κερνάς". Ξέχασες το αυτονόητο. To Σύνταγμα. Κι αυτοί ακόμη αλωνίζουν σαν άλλοτε, δίχως να δίδουν σε κανένα λογαριασμό...



Η επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου μας έδωσε Σύνταγμα. Είναι μέρα εθνικής εορτής. Δεν είναι πόσο περήφανα νιώθουμε που έχουμε Σύνταγμα αλλά πόσο Σύνταγμα έχουμε για να νιώθουμε περήφανα...

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα

Είμαστε αυτοί που δεν αγάπησαν Θεό. Αυτοί που αμφισβήτησαν το μεταφυσικό. Ήτανε, λέμε, όλα παραμύθια. Φτιάξαμε τον δικό μας μύθο. Την απαρχή μας. Αυτή που μας βολεύει κάθε φορά. Αυτή που ταιριάζει στο πνεύμα της κάθε εποχής. Για να καλύψουμε το αιώνιο κενό. Του τότε, του τώρα και του μετά. Έτσι καταντήσαμε όλοι πλέον διάφανοι. Καθάριοι. Μια μόνο πυκνή ομίχλη μποζονίων μέσα στην συμπαντική σκόνη. Άψυχοι. Άοσμοι.

Πώς έγινε με τούτο τον αιώνα / και γύρισε καπάκι η ζωή / πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια / να μην ακούσεις έναν ποιητή. Να σου το πει: του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι / ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά / ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη / και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά. Τα λόγια και τα χρόνια πήγαν χαμένα. Γιατί δεν άκουσες τον ποιητή. Ποιος αφήνει πια, για την άλλη τη γενιά, μαλαματένια λόγια στο χορτάρι;

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Ήταν το τέλος εποχής;

Αισθάνομαι ότι δεν έχει αλλάξει τίποτε στην ουσία των αντιλήψεών μας για την έννοια της σύγχρονης Δημοκρατίας 1,5 χρόνο μετά από τη δημοσίευση του άρθρου μου για την επιτυχία του αυτοδιοίκητου με τον Καλλικράτη. Παρατηρώ ότι οι πολιτικές αντιλήψεις μας για την αλλαγή που χρειάζεται η Δημοκρατία μας μέσα από μια "ειρηνική επανάσταση" μεταρρυθμίσεων που επιδιώκεται αναντίρρητα από όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου είναι το λιγότερο ηθικά διαστρεβλωμένες. Γιατί η κάθε λογής επανάσταση δεν αναζητά απεγνωσμένα την αποκατάσταση της πολιτικής σταθερότητας ή την αντικατάσταση της εξουσίας. Επιδιώκει να επιλύσει πολιτικά το θεμελιώδες πρόβλημα της κάθε σύγχρονης δημοκρατίας: τον ηθικό μετασχηματισμό εξουσίας. Παραθέτω, λοιπόν, κάποια από τα "παράλογα" ηθικά επιτεύγματα της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας μας και πως εμείς οι απλοί άνθρωποι δε συμβάλλουμε στον ηθικό εκδημοκρατισμό αυτής κοινωνίας:

"Υπάρχει ένα παράλογο στην ιστορία: τα λάθη νομοτελειακά επαναλαμβάνονται. Αυτοί που έζησαν τη Χούντα και εμπνεύστηκαν από τις ιδέες του Μάη του ’68 και τη δυναμική του Πολυτεχνείου, βολεύτηκαν τα τελευταία 30 χρόνια στις παχυλές ενισχύσεις των συμμάχων μας όπως έκαναν οι προπάτορές τους. Έφαγαν ψωμί και ξέχασαν ότι το χρέος τους ήταν να μετασχηματίσουν τις ιδέες αυτές σε κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές ελευθερίες. Με μια αβάσταχτη ελαφρότητα, τα ίδια πρόσωπα που βίωσαν τις ευεργετικές ιδιότητες μιας επανάστασης αποδεικνύονται το λιγότερο κατώτεροι των ευθυνών τους να τιθασεύσουν την διεφθαρμένη και κακομαθημένη γενιά τους να μη τα θέλει όλα δικά της. Ποιες είναι λοιπόν οι αξίες και οι αντιλήψεις που καταφέραμε να εμποτίσουμε τη γενιά μας για να εξαγνίσουμε τα φοβικά σύνδρομα των ανελεύθερων δημοκρατιών, των στρατιωτικών κατοχών και των πολέμων και να απελευθερώσουμε δημοκρατικά την κοινωνία μας;

Παράλογο 1. Αυτός που ζει μέσα στον (φαύλο) κύκλο αλλά μάχεται συνεχώς με τις ιδέες, τις αντιλήψεις, τις πράξεις του να σπρώξει τα όρια πιο πέρα, καλείται εν τέλει πουλημένος μετά από πολλές άκαρπες προσπάθειες να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Αυτός που στέκεται έξω από τον κύκλο εκφράζοντας τις αιρετικές του ιδέες προς τον κύκλο είναι το λιγότερο ένας επαναστάτης χωρίς αιτία. Εγώ που βρίσκομαι μέσα σ’ αυτό το παράλογο; Ζω μέσα ή έξω από τον κύκλο; Πρώτη κατάκτηση της μεταπολίτευσης: την ευθύνη φέρουν πάντα οι άλλοι.

Παράλογο 2. Ο κόσμος έχει ξεχάσει ότι έχει δημοκρατικά κατοχυρωμένη στο σύνταγμα την ελευθερία της έκφρασης  και του αυτοπροσδιορισμού, τις οποίες δε μπορεί κανείς να αλλοιώσει αρκεί να μην ευθύνεται για τη ανελευθερία κάποιου άλλου. Διαλέγει να εκφράζει αντίλογο από την ασφάλεια του καναπέ του ενώ στο δρόμο, στη δουλειά θυσιάζει την ειλικρίνειά του φοβούμενος μη χάσει τα κεκτημένα του. Φοβάται να πάρει την ευθύνη των λεγόμενών του και να σταθεί συνεπής στον εαυτό του. Δεύτερη κατάκτηση της μεταπολίτευσης: ο φόβος καθοδηγεί κάθε σκέψη και η ασυνέπεια κάθε πράξη.

Παράλογο 3. Μια φοβική κοινωνία συνήθως δεν ακούει. Μιλά ακατάπαυστα για να κρύψει την ανασφάλειά της και αφήνει λίγο χρόνο στο συνομιλητή της  για να ακουστεί. Όταν ο κάθε συνομιλητής πάρει το λόγο, μονολογεί για να μη χάσει το δικαίωμα του να εκφραστεί στο λίγο χρόνο που έχει. Η πολυφωνία και η πολυσυλλεκτικότητα απόψεων  είναι προαπαιτούμενα για την υπέρβαση της φοβίας της λογοκρισίας και την ισόνομη χρήση της ελευθερίας του λόγου. Τρίτη κατάκτηση της μεταπολίτευσης: δε μάθαμε να ακούμε για να μάθουμε να κουβεντιάζουμε.
"

Αν και δεν μου αρέσουν οι βίαιες επαναστάσεις, θα έρθω να συμφωνήσω με τον Νίτσε από το βιβλίο του «Τάδε έφη Ζαρατούστρα»:
«Αν θέλεις να φτιάξεις ένα νέο κόσμο, πρέπει να καταστρέψεις τον παλιό, όπως το πουλί σπάει το τσόφλι για να βγει στη ζωή»

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Όλα τελικά ξαναγυρνάν σ' εμάς

Δεν υπάρχει χαμένος καιρός δεν υπάρχει
οι ώρες που σκοτώνουμε επιζούν
ένας θεός εκβιαστής τις συγκεντρώνει
κι όμηρους τις κρατάει
ώσπου τα λύτρα που ζητάει από μας να πληρωθούν
Κι εμείς πληρώνουμε

Ολα τελικά, όλα
όλα τελικά ξαναγυρνάν σ' εμάς

Στίχοι από το κομμάτι "Όλα τελικά ξαναγυρνάν σ' εμάς", άλμπουμ "Τρύπες Στο Παράδεισο" (1989)




Το ζήτημα είναι με ποιο τίμημα επιστρέφουν όλα τελικά...



Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Δούλεψε γιατί γουστάρεις, δεν είσαι μισθοφόρος*

Να σου πω την αλήθεια, φίλε αναγνώστη, είναι ανώφελο πια να σε παραφουσκώνω συνεχώς με σάπιες πληροφορίες που σε τρομοκρατούν. Τον ρόλο αυτό καλά κρατούν τα μεγάλα ΜΜΕ. Ψέμματα, συνομωσίες, προδωσίες. Απολύσεις, ανεργία. Μειώσεις μισθών, κατάργηση επιδομάτων, κατάργηση κατώτατου μισθού. Υπερχρεωμένες επιχειρήσεις, λουκέτα, αυτοκτονίες. Τράπεζες, εγκληματικότητα, τοκογλυφία. Φόροι, νέοι φόροι, πιο νέοι φόροι. Ξέρω σε θέλουν τρομοκρατημένο. Έτοιμο να τα δεκτείς όλα. Το τελευταίο που θέλω είναι να σου μαυρίσω την ψυχή.

Μην τα δέχεσαι όλα άκριτα. Μην είσαι μοιρολάτρης. Το καταλαβαίνεις ότι φταίει η εποχή. Σε σπρώχνει να αναθεωρείς συνεχώς τους στόχους και τα σχέδιά σου. Συμβαίνει συνεχώς και σε όλους. Όπως όταν χωρίζεις. Βρίσκεις άλλη/ον. Τόσο εύκολο. Τι γίνεται, όμως, στο διάστημα εκείνο που οδηγείσαι από το τέλος μιας εποχής στην αυγή μιας άλλης; Είναι άλλο ένα της ζωής μας ταξίδειον. Να το θυμάσαι, είναι σαν να βρίσκεσαι μεσοπέλαγα. Ο χρόνος του ταξιδιού σε γεμίζει με σκέψεις, αδημονή. Αναμοχλεύεις τις αναμνήσεις σου. Αναζητάς τον προορισμό σου. Τη στιγμή που θα πατήσεις το πόδι σου στο νέο χώμα, ξέρεις πολύ καλά τι πρέπει να κάνεις. Αρκεί να ταξιδεύεις. Ψυχή τε και σώματι.

Το ταξίδι σ’έχει φουσκώσει, όπως κι εμένα. Δε θέλεις άλλα λόγια του αέρα. Δε θέλεις άλλον ένα να σου χαϊδέψει λίγο ακόμη τ’αυτιά για το πόσο ικανός είσαι. Βιώνεις την αδικία γύρω σου. Δουλεύεις σε έναν κακοπληρωτή εργοδότη. Δουλεύεις υπερωρίες και δεν το λες. Δε ξέρεις αν θα έχεις δουλειά αύριο, ανασφάλεια. Δεν βρίσκεις δουλειά. Μια δουλειά που σε εκφράζει. Σε απέρριψαν γιατί προτίμησαν κάποιον με λιγότερα προσόντα και απαιτήσεις. Ξέρεις ότι έχεις τη γνώση, την τόλμη και τα κότσια. Ξέρεις ότι δε ζητάς ένα κομμάτι ψωμί αλλά μια θέση σ’αυτόν τον κόσμο. Χρεώθηκες να πληρώσεις γιατί τόλμησες να έχεις όνειρα. Να πιάσεις μια δουλειά ρε’συ. Να βγάλεις το σαράκι που σε τρώει. Να νιώσεις λίγη αυτοεκτίμηση. Ότι κάτι άφησες πίσω σου, στον διπλανό σου και τον μακρυνό σου. Να νιώσεις άνθρωπος, χρήσιμος στην κοινωνία.

Όλοι κάνουμε το ταξίδι μας. Άλλοι σε τράτες, άλλοι σε κρουζιερόπλοια, άλλοι σε πειρατικά. Δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις διαφυγής. Δε θέλω να σε ποτίσω με λόγια ευφάνταστα, λόγια που δανείστηκα από το ένα εναλλακτικό μπλογκ, λέξεις που ξεστόμισε ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, καλές πρακτικές, παραδείγματα προς μίμηση. Βαρέθηκα τις έτοιμες λύσεις από το ράφι. Σου φουσκώνουν πιο πολύ το μυαλό. Σε κάνουν ακόμη πιο ανυπόμονο, πιο αναποφάσιστο, πιο ανεύθυνο, πιο ασυνεπή. Και μετά παραίτηση. «Αφού το βλέπεις, δε πάει άλλο». «Και πως θα βρούμε τα λεφτά;». «Άστο καλύτερα, χάσιμο χρόνου». Βάλ’το καλα΄στο μυαλό σου. Αν δε λερώσεις τα χέρια σου, δε φτιάχνεις τίποτα. Δεν υπάρχει παρθενογένεση. Δούλεψε για να πλάσεις το αυθεντικό. Κυνήγησε το αυθόρμητο, αλλά κάνε το αληθινό. Πρωτίστως για σένα. Και μετά θα’ρθουν και τα φράγκα.

Γύρισε στη φύση!

Μήπως το τσιμεντένιο και γκρίζο αστικό τοπίο σε κάνει να μελαγχολείς; Μήπως καταπιέζεσαι σε μια δουλειά καρέκλας; Μήπως πιστεύεις ότι οι γνώσεις και το κοφτερό μυαλό σου χαραμίζονται σε τέσσερις τοίχους για το συμφέρον κάποιου ξένου; Μην απογοητεύεσαι και κυρίως ξέχνα τους ψυχολόγους. Αναθεώρησε τους στόχους και βρες τη θέση σου σ’αυτό τον μάταιο κόσμο με μια πρώτη επίσκεψη στο χωριό. Να οξυγονωθεί ο εγκέφαλος. Μην πας βέβαια εκεί που πάνε όλοι. Διάλεξε εσύ το μονοπάτι. Πήγαινε μια μέρα να ρίξεις λίπασμα και να κλαδέψεις τις ελιές με τον θειό σου. Κάψτε τα λιόκλαδα, ψήστε λουκάνικο, φάτε αθότυρο και πιείτε κόκκινο κρασί. Ρώτα επίμονα τη γιαγιά σου να μάθεις πως να περιποιηθείς το δυόσμο, τον μαϊντανό και το σέλινο που φύτεψες στο μπαλκόνι σου. Κάτσε μια μέρα πάνω από το τσουκάλι να μάθεις πως μαγειρεύει η μάνα σου το κουνουπίδι γιαχνί (κι ας μην σ’αρέσει).

Κάνε μια βόλτα στο χωριό. Δες σαν μια ευκαιρία να μάθεις ποια είναι η περιουσία σου, ποια είναι τα κτήματά σου. Αν σκεφτείς πόσους γνωστούς και εμπειρίες έχεις αποκτήσει και πόσο τυχερός/ή είσαι που υπάρχει το διαδίκτυο για να αντλήσεις πληροφορίες για νέες γεωργικές καλλιέργιες, θα καταλάβεις ότι πχ η σαλιγκαροτροφία είναι μια πολύ ανταγωνιστική εξαγωγική επιχείρηση. Σκέψου πόσο περήφανο θα έκανες τον παππού σου αν δούλευες τα ίδια χώματα που μεγάλωσαν τον πατέρα σου, κι εσένα ακόμη.

Ζωή ποδήλατο

Έχεις παρατηρήσει ότι πληθαίνουν οι ποδηλάτες γύρω σου τελευταία. Αν είσαι ένας από αυτούς, θα έχεις συνειδητοποιήσει ότι το ποδήλατο δε σου προσφέρει μόνο την ευκαιρία να γυμναστείς αλλά και να εξοικονομήσεις χρήματα στις μετακινήσεις σου και βέβαια να μην επιβαρύνεις το φυσικό περιβάλλον γύρω σου. Αν έχεις αρχίσει να πιστεύεις ότι πλέον το ποδήλατο θα συνεχίσει να γίνεται τρόπος ζωής για πάρα πολλούς, τότε σίγουρα θα υπάρχει ανάγκη για νέα καταστήματα πώλησης ποδηλάτων. Γιατί δεν πιέζεις τον δήμο να διαθέσεις προς ενοικίαση τα δημοτικά ποδήλατα, που παρεπιπτόντως σκουριάζουν στα κλειστά σημεία ενοικίασης; Κι αν σου φαίνεται αυτό τόσο δύσκολο, γιατί δεν μετατρέπεις το υπόγειο του σπιτιού σου σε μινι συνεργείο συντήρησης και μεταποίησης ποδηλάτων; Λύσε και δέσε παλιά σου ποδήλατα για να μάθεις τη δουλειά. Περιποιήσου ποδήλατα συγγενών σου, που χρειάζονται βαφή, νέα ανταλλακτικά για να τους ενθαρρύνεις να ανέβουν πάλι στο ποδήλατο, να νιώσουν και πάλι παιδιά. Δείξε στους φίλους σου πόσο εύκολα μετατρέπει ένας ηλεκτροκινητήρας ένα ποδήλατο σε οικολογικό σκούτερ.

Κι αν δεν τα καταφέρνεις καλά με τις βίδες και τα κατσαβίδια, τότε κάνε το ποδήλατό σου επιχείρηση ταχυμεταφορών. Κάντο όπως ο θεσσαλονικιός Κώστας Συμελίδης (bike2door.gr) ο οποίος μεταφέρει δέματα μέσα στην πόλη γρήγορα, οικονομικά και οικολογικά. Πόσοι από εσάς δεν μπορείτε να αφήσετε ούτε μια στιγμή το μαγαζί σας ή το πόστο σας για να πεταχτείτε και να παραλάβετε ή να παραδώσετε κάτι επείγον;

Ανακύκλωσέ το ή κάν’το μόνος σου!

Όσο πληθαίνουν οι ποδηλάτες γύρω σου, τόσο πληθαίνουν και τα υπαίθρια παζάρια. Ανταλλακτικά παζάρια. Παζάρια με μεταποιημένα ενδύματα και κοσμήματα. Φεστιβάλ χειροτεχνίας και οικοτεχνίας, όπως το «Εν Οίκω». Όσο το εισόδημα θα συρρικνώνεται, τα εμπορικά καταστήματα θα χάνουν τζίρο γιατί ο κόσμος θα τριγυρνά σε λαϊκές και παζάρια για φθηνές λύσεις. Αν για κάποιους/ες από εσάς το χόμπι σας είναι να μεταποιείτε παλαιά σκεύη, ενδύματα, κοσμήματα, συσκευές κα, τότε ξεκινήστε να λαδώνετε τις μηχανές σας γιατί ο κόσμος αναζητά ήδη νέες λύσεις που ικανοποιούν πάγιες ανάγκες. Αν οι καλλιτεχνικές σας δημιουργίες πιστεύετε ότι ξεπερνούν το όρια αυτής της πόλης ή/και χώρας, τότε φτιάξτε και μια σελίδα στο etsy.com όπου μπορείτε να προωθήσετε τη δουλειά σας σε όλο τον κόσμο.

Αν κάθεστε από τη μέσα πλευρά του ταμείου, μην απογοητεύεστε με την πτώση του τζίρου στο κατάστημά σας. Δεν φταίει σε όλα η κρίση αλλά κι ούτε υπάρχει απομηχανής θεός. Μη βραχυκυκλώνετε. Αν είχατε βγει μια βόλτα στην εξοχή, όπως παραπάνω, θα είχατε ήδη γεμίσει ιδέες κι ελπίδα για μια νέα αρχή. Όπως μια νεάρη καταστηματάρχης από τη Θεσσαλονίκη, η οποία ενοικιάζει με επιτυχία τα εμπόρευματά της, ρούχα εμπιγιέ, τουαλέτες και ταγιέρ επίσημα για ξεχωριστές εξόδους, αντί να τα πωλεί. Απευθυνόμενος κυρίως στις κυρίες, πόσα ρούχα ιδιαίτερων περιστάσεων δεν σκλαβώνονται στις ντουλάπες σας; Απελευθερώστε τα!

Αν ο παλιός σου Η/Υ σέρνεται, δε χρειάζεται να αγοράσεις άλλο. Κατ’αρχήν αναλογίσου το μικρό κινεζάκι που μεγαλώνει δίπλα στα ψηφιακά σου σκουπίδια. Δεν του αξίζει τέτοια τύχη. Μπορείς απλά να ρωτήσεις ένα φίλο σου πληροφορικάριο, να πιάσεις την κουβέντα στον τεχνικό της γειτονιάς σου, να μπεις σε κάποιο forum στο διαδίκτυο. Ρωτώντας πάνε στην πόλη και στο ταξίδι μέχρι εκεί θα μπορούσες να μάθεις ότι ίσως να μην χρειάζεσαι καμία αναβάθμιση αν βάλεις linux αντί windows. Θέλεις να πάρεις ipad, ντε και καλά γιατί είναι της μόδας. Θέλεις να πληρώσεις μια περιουσία σε μια συσκευή που κάνει λιγότερα από τον φορητό σου; Αν σου αρέσει απλά η αίσθηση της αφής στην οθόνη, ρώτα και θα βρεις σίγουρα έναν τεχνικό που μπορεί να μετατρέψει την παλιά σου CRT ή ακόμη και TFT σε οθόνη αφής. Οι καιροί επιβραβεύουν τους πολυμήχανους, αυτούς που πιάνουν τα χέρια τους και καταφέρνουν να αποκτούν προστιθέμενης αξίας δεξιότητες.

Ζωή διαδίκτυο

Αν είστε από αυτούς που πιστεύουν ότι η ζωή δεν είναι εκεί έξω αλλά εκεί μέσα (στα κοινωνικά δίκτυα), υπάρχει και για εσάς η λύση: social sitting. Ναι, οι πιο έξυπνοι θα έχουν καταλάβει ήδη ότι υπάρχει συνάφεια με το baby sitting. Ακόμη κι αν, λοιπόν, είστε εθισμένοι με τα κοινωνικά δίκτυα (και το παραδέχεστε), μη ντρέπεστε γι’αυτό. Ξεπεράστε το. Είμαι σίγουρος ότι δεν αντιμετωπίζετε κάποιο σοβαρό πρόβλημα κοινωνικοποίησης. Ακόμη κι αν οι άλλοι σας θεωρούν τεμπέληδες, αποδείξτε τους το αντίθετο ξεκινώντας από την ζεστασιά του σπιτιού σας να δημιουργείτε, να διατηρείτε και να ενημερώνετε τους λογαριασμούς κοινωνικής δικτύωσης (facebook, twitter, LinkedIn) ενός φίλου επαγγελματία ή ενός καταστήματος που δεν διαθέτει είτε τη γνώση είτε τον ελεύθερο χρόνο για να το κάνει. Που ξέρετε, ίσως οι δουλειές σας να πάνε τόσο καλά που να καταφέρετε να ανοίξετε το δικό σας διαφημιστικό γραφείο.

Αν είσαι πάλι ένας από τους ανώνυμους ακτιβιστές hackers, που είδε με αποτροπιασμό το κλείσιμο της σελίδας διαμοιρασμού αρχείων Megaupload.com και την απαγγελία κακουργήματος στους ιδρυτές και υπαλλήλους της, και που μάχεται ενάντια στον νόμο ACTA και στον περιορισμό της ελεύθερης πρόσβασης, υπάρχει στ’αλήθεια και για σένα μια ευκαιρία απασχόλησης σ’αυτόν τον άδικο κόσμο: εντόπισε λάθη (bugs) στον περιηγητή (browser) Chrome της Google και κέρδισε μέχρι 1337$ ανά bug. Σε όσους αυτά ακούγονται κινέζικα, ο Chrome είναι μια εφαρμογή ανοιχτού κώδικα, που σημαίνει ότι καθένας από εμάς έχει πρόσβαση στις γραμμές κώδικα από τις οποίες αποτελείται το πρόγραμμα για να τις εξετάσει και να διορθώσει τυχόν προβλήματα δυσλειτουργίας.

Κι αν είστε απ’αυτούς που μόλις γυρίσατε από μια βόλτα εκεί έξω στη φύση, τότε ίσως να επιστρέφετε στην πόλη απογοητευμένοι γιατί βλέπετε το λάδι που μαζέψατε με τόσο κόπο αυτή τη χρονιά να παραμένει αναξιοποίητο στις δεξαμενές του αγροτικού συνεταιρισμού της περιοχής σας. «Φταίνε οι χαμηλές τιμές του λαδιού» λένε όλοι, από το καφενείο του χωριού μέχρι τους ειδικούς του συνεταιρισμού. Αν είστε κάπως προβληματισμένοι πάνω στο ρόλο και την επιτυχία του αγροτικού συνεταιρίζεσθαι στην περιοχή σας, τότε γιατί να μην προσπαθήσετε μόνοι σας να εκμεταλλευτείτε την προώθηση του ελαιολάδου σας μέσω του διαδικτύου; Κάντο όπως η κυρία Κολοκοτρώνη, που ανέδειξε το λάδι της περιοχής της, βιολογικής καλλιέργειας από παραγωγό της Πελοποννήσου, στη ιστοσελίδα oliveology.co.uk και πλέον το πουλά σε λιανική και χονδρική στη Βρετανία. Δεν είναι δα ανάγκη να κάνεις κάτι τόσο ευφάνταστο και εξωπραγματικό για να πετύχεις. Αρκεί να αγαπάς αυτό που κάνεις.

Το τέλος

Είναι αυτή η αρχέγονη συνείδηση του τέλους. Μην πάει ο νους σε μακάβρια πράγματα. Το παρεξηγημένο τέλος που στην ουσία παραπέμπει στην εκπλήρωση ενός σκοπού. Της κορυφαίας ανάγκης που μοιραζόμαστε αθόρυβα αλλά κάνουμε λίγα για να την ικανοποιήσουμε. Την ανάγκη της αυτοπραγμάτωσης. Κι αν δεν κατάλαβες ακόμη τι εννοώ, αυτό το κάτι που επιδιώκουμε όλοι να καταφέρουμε να γίνουμε. Κάτι χρήσιμο για τους εαυτούς μας και τους γύρω μας. Να καταφέρουμε να γεμίσουμε το κενό. Να μην καλύπτουμε την ανασφάλεια με ένα νέο κινητό ή ακίνητο. Να πετύχουμε τον έναν και μοναδικό σκοπό, τον αυτοσκοπό.

Να μιλήσουμε για αυτά που έχουν πραγματικά νόημα για τη ζωή μας. Να αναζητήσουμε μια δουλειά που μας εκφράζει. Να επενδύσουμε σε μια επιχειρηματικότητα που μας γεμίζει. Να δούμε τις ανάγκες των γύρω μας ως τον αυτοσκοπό μας. Να μάθουμε να προσφέρουμε λύσεις στις ανάγκες των γύρω μας. Ανιδιοτελώς ή ακόμη κι από θεμιτό συμφέρον. Να αναζητούμε συνέχεια το γιατί. Για τί έχουν πραγματικά ανάγκη. Δε χρειαζόμαστε περισσότερες ή νέες λύσεις από αυτές που υπάρχουν. Χρειαζόμαστε οι σωστές λύσεις να ικανοποιούν τις σωστές ανάγκες.

*παράφραση του «Είσαι ελεύθερος άνθρωπος, όχι μισθοφόρος. Να παλεύεις χωρίς να καταδέχεσαι να ζητάς ανταμοιβή, αυτό είναι η αληθινή ελευθερία» από την Ασκητική του Καζαντζάκη

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Ένα τραγούδι για την πολιτεία σας...

Γριά πουτάνα που ξυρίζει τα πόδια της
γίναμε άρρωστοι απ' αυτήνα όλοι
Ψυχομαμά που σκοτώνει τ' αγόρια της
Είναι παράξενη αυτή η... χώρα...

Παράξενη πόλη (1985) - Τρύπες

Μοιράσου